حسن بن علی طبرسی در کتاب اسرار الامامة مینویسد:
علی علیه السلام در ایام خلافت غاصبین (در عمل) به شکل زندانیان بود (زیرا از سوی دستگاه خلافت مورد طرد کامل و تحریم اجتماعی شده بود. بر اساس همین سیاست) هیچ گاه او را برای انجام کاری فرانخواندند. این بایکوت، به خاطر ترس از این بود که (اگر) مردم از احوالات علی علیه السلام آگاه شوند (و کمالات او را بشناسند)، آگاه میشدند که (تنها) او سزاوار خلافت است.
این بایکوت پیوسته ادامه داشت، تا هنگامی (که جریان مسیلمه کذاب رخ داد و) مردم به جهاد با او فراخوانده شدند. اینجا بود که حضرت سوار بر اسب شد و به جهاد اقدام کرد و آن ملعون را شکست داد. (اقدام علی علیه السلام آن چنان پیش دستانه بود که ) هنگامی خالد بن ولید به معرکه رسید، چیزی به پایان جنگ باقی نمانده بود.
(اما پس از این جریان دوباره) علی علیه السلام به مدینه بازگشت و در ایام غصب خلافت جز آن روز، دیگر، هرگز از مدینه بیرون نیامد. اسرار الامامة حسن بن علی الطبرسی ص374